Tijdens mijn laatste plantmedicijnreis heb ik de intentie gezet om in contact te komen met mijn voorouderlijke lijn. Deze intentie is eigenlijk ontstaan tijdens een bezoek aan mijn ouderlijk huis tijdens de kerstdagen. Ik voel dat er nog veel onverwerkte shit aanwezig is die zichtbare ongezonde patronen en niet dienende situaties veroorzaken.
Met name in de vrouwenlijn zit er behoorlijk wat shit. Ik vraag me ook af of de vrouwen in mijn familie wel vrouw mochten zijn. Ze moesten zo hard werken binnen het gezin en veel incasseren. Ruimte voor emotionele vrijheid was er niet of nauwelijks. De mannelijke energie overheerste om te ‘overleven’. Doen wat nodig is en verder geen geouwehoer.
Ik zie sommigen nog steeds op ‘overleven’ staan en dat doet wat met mij.
Die mannelijke energie stroomt ook veel door mij heen. Ik ben opgegroeid met 3 broers in een huis met 2 verschillende culturen. Marokkaans en Twents;) Je kan je voorstellen dat het de nodige uitdagingen met zich meebracht.
Ik heb me altijd meer thuis gevoeld onder de jongens dan onder de meiden. Ik dronk net zo hard een kratje bier leeg en ging een avontuur niet snel uit de weg. In de gym trok ik graag zoveel mogelijk kilo’s de lucht in en voel me echt geweldig als ik op een motor rij of in een grote truck of bus rijdt. Om hulp vragen deed ik liever niet, want ik kan namelijk alles prima zelf. Heb niemand nodig. Ik heb me ook altijd staande gehouden in een huishouden met 4 kerels.
Dat overleven ken ik ook. Met name als ik te veel op mijn bord krijg en probeer alles maar draaiende te houden. En nog het liefst zo goed mogelijk voor anderen zorgen en daarbij mijzelf compleet verliezen. Dit heeft te maken met grenzen stellen, oftewel GEEN grenzen stellen voor mijzelf.
Het afgelopen jaar en nog daarvoor is er veel gebeurd.
Er is verlies geweest, maar niet doorvoelt. Geen tijd voor gehad.
Er is afscheid geweest, maar niet doorvoelt. Geen tijd voor genomen.
Er is veel gebeurd, maar weinig doorvoelt. Ik doe wat nodig is en ga door.
Ik werk, ik creëer mijn eigen bedrijf en pak nog meer “projecten” op om maar niet te voelen. Gaan met die banaan. En iedereen die in de weg staat of niet met mijn sneltrein meekomt, kan ophoepelen. Ik ga op slot en bescherm mijzelf voor pijn. Ik sluit buiten en ga in mijn mannelijke energie staan. Niemand kan mij wat maken.
Tijdens mijn plantmedicijn reis mocht ik terugkijken op de afgelopen periode en reflecteren. Ik kwam in een groot verdriet stuk terecht. Ik had dit nog niet eerder ervaren tijdens mijn innerlijke reizen met de planten.
Ik voelde veel verdriet van mijzelf, maar ook van mijn moeder en de vrouwen die voor haar gingen. Ik mocht voor mijzelf en voor hen ruimte geven aan dit verdriet. Ik mocht rouwen voor deze vrouwen en voor mijzelf.
Ik mocht opmerken welke mechanismen er draaien bij mij wanneer het te veel wordt. Ik mocht zien en voelen wat er onder die boosheid en hardheid zit. Ik mocht verzachten en mijn vrouwelijk energie omarmen. Ik mocht ontladen voor mijzelf en de vrouwen in mijn familielijn.
Er is tijdens deze reis veel losgekomen en ik heb het gevoel dat dit nog maar het begin is. Ik voelde tijdens mijn reis dat mijn ‘levensenergie’ ook weer los is gekomen. Deze seksuele energie van creatie begon weer te stromen rondom mijn sacraal chakra en voelde heel krachtig. Mijn vrouwelijke energie is weer gaan stromen. Daar ben ik ontzettend blij mee! Ik ben weer in staat mij beter te verbinden met de ander en mijn emoties ruimte te geven.
Ik kan nu beter opmerken wanneer er weer een trigger is en ik wil wegduwen. Ik ben me bewust dat het er is en dat dit op onbewust niveau van generatie op generatie is doorgegeven. Ik mag hier ruimte aan geven en verandering in brengen. Voor mijzelf, maar ook voor de generaties na mij.
Door mijn dierbaren te vertellen wat er in mij omgaat, gaat het geen eigen leven leiden en hoef ik mijzelf niet te beschermen.
En hulp vragen kan ik ook steeds beter. Ik omring mijzelf met mensen die mij ondersteunen in dit prachtige proces.
In liefde voor de mannen en vrouwen in mijn leven en de levens voor mij.
xxx