Wanneer je met jezelf aan het werk gaat op persoonlijk vlak of spiritueel vlak, dan ben je snel geneigd om alles met licht en liefde te benaderen. Er mag haast geen probleem meer aanwezig zijn, want alles gaat toch precies zoals het Universum het voor ogen had. Toch? Ik herken dit ook wel bij mijzelf.
Een keer flink boos worden en flink uit je plaat gaan is dan ook een no-go. Allemaal bad dark energy en daar willen we niks mee te maken hebben. We keren deze energie het liefst de rug toe of drukken het heel diep weg waar het licht niet bij kan. F**k that! Want hoe reëel is dit nou eigenlijk? Het kan ook een hele mooie uitvlucht zijn om maar niet te hoeven voelen wat er nou eigenlijk werkelijk naar de oppervlakte wil komen. Het kan je vlak maken en onverschillig.
We zijn hier op aarde om te voelen en te ervaren, dus ook de shit die niet zo prettig is.
Natuurlijk is het mooi om het leven vanuit een positief perspectief te benaderen en bekijken. Als dat tenminste ook oprecht zo voelt voor je. Want als er toch nog iets uit wil wat niet overeenkomt met “alles is licht en liefde”, dan ben je niet zuiver naar jezelf. Dan kun je wel de hele dag mediteren op een kussentje, yogaoefeningen doen en workshops gaan volgen, maar dan blijft er wat broeden diep onder die gepantserde lagen die je om je heen hebt gebouwd ter bescherming. Schaduwkanten noemen we dit ook wel. Je donkeren stukken die je liever niet wilt erkennen en zien. Soms dragen we donkere stukken mee vanuit de familielijn en hoppen ze van generatie naar generatie als een soort parasiet.
Maar weet dat deze stukken je blijven volgen en jouw aandacht blijven vragen als je ze wegstopt. Deze zware energie laat zich vaak zien in de vorm van verslavingen. In drank, drugs, seks, eten, spullen etc. Deze veroorzaken verstoorde relaties met anderen, fysieke klachten zoals burn out, depressie, paniekaanvallen, agressie, overgewicht en noem het maar op. Ik weet er alles van, geloof me..
Weet dat iedereen deze duisternis in zich draagt. HELL Yeah! Ik ga soms ook nog wel eens uit mijn plaat als alles voor mijn gevoel misgaat of als mijn kinderen elkaar weer helemaal naar de ***schelden. Ik weet dat het ook in mij zit, maar ik keer me er niet meer van weg. Ik weet dat het er is, maar identificeer mijzelf er niet mee. Ik bén niet de boze moeder, ik bén niet die vloek tirade wanneer ik afgesneden word in het verkeer. (Heel irritant by the way)
Ik begin de duisternis steeds meer te omarmen en te waarderen. Want zonder duisternis is er geen licht.
Er zijn hele mooie methodes om naar jouw duisternis toe te gaan en dit te doorvoelen. Diep intensief ademwerk en plantmedicijn zijn mijn manieren om naar die diepe krochten te gaan. Ik weet namelijk dat ik veilig ben en altijd gedragen wordt door een grotere wijsheid en aanwezigheid. Op deze manier omarm ik het duister en kan het licht zuiver schijnen. Ik ben ook niet bang voor deze donkere energieën, want ik weet dat ze oorspronkelijk licht en liefde zijn;) Ze zijn alleen een beetje van het padje geraakt en willen net als een klein kind gezien worden.
